Oh Glanerbrug! 
                    De Zwerver

Hij is alweer een tijd uit het straatbeeld van Glanerbrug verdwenen en af en toe betrap ik me erop dat ik hem een beetje mis. Niet dat ik een persoonlijke band of nauw contact met hem had. Maar hij hoorde wel degelijk bij het Glanerbrugse openbare leven en als zodanig ook bij mijn bestaan. Op zomerse dagen zag ik hem regelmatig op het Heldersplein of ergens anders in het dorp. Op een bank met steevast een fikse pul bier in de hand. Of in ieder geval binnen handbereik.
Arend Kerkhof 3-5-1940 – 1-1-2016

Zijn fiets, die er duidelijk al heel watkilometers op had zitten, een beetje scheef naast hem. De vriendelijke ogen in het bebaarde gezicht keken op een onschuldige (soms wel erg wazige overigens) manier de wereld in en op luide toon zocht hij af en toe contact met voorbijgangers. Zonder opdringerig of onbeschaamd te worden. Arend was zijn naam, of Aantje zoals hij meestal werd aangesproken. Die man dus, zwerver van beroep. Tenminste, ik meen te weten dat hij zonder vaste woon- of verblijfplaats was en dat hij in de regel buiten overnachtte.

Zwervers…Eigenlijk van een type dat je enerzijds doet denken aan verloedering van en in de grote stad en anderzijds aan de vrolijke onschuld van Swiebertje. Aan de ene kant neig je naar medelijden, aan de andere kant is er lichte jaloezie voor de lichtheid van hun bestaan. Ik moest aan “onze” zwerver denken toen ik een foto van hem ergens tegenkwam en me realiseerde hoe handig hij ook was in het bespelen van de media. Iemand vertelde me dat hij zelfs op de televisie was geweest om begrip te kweken voor het bestaan van de vele dak- en thuislozen. Om duidelijk te maken hoe hard en uitzichtloos het bestaan kan zijn als je alleen op de wereld staat.

Zijn bestaan kleurde het leven van Glanerbrug en er ging dan ook een schok door het dorp toen het bericht binnenkwam dat hij overleden was. Op internet waren de reacties en vooral de vele anekdotes over hem niet van de lucht. Maar al dat is nu al een tijdje verstomd. Arend met zijn baard, zijn vriendelijke ogen, zijn gulle lach en zijn oude fiets is niet meer. Maakt geen deel meer uit van het Glanerbrugse leven, alleen nog van de geschiedenis van ons dorp.