Ik krijg altijd warme gevoelens van ons nationale Sinterklaasfeest. Als de dagen korten, herfst onze streken met kracht binnenrukt, begint mijn hart sneller te kloppen. Altijd al zo geweest. Als kind kon ik het tijdstip van de intocht in Glanerbrug niet afwachten. Dagen van tevoren al in spanning en dan die zaterdag … Geen televisie sint kon en kan daartegenop. Rond het middaguur op naar het Jeugdgebouw aan de Kerkstraat. De organisatie had een mooi rood kleed over het balkon gedrapeerd en de geluidsinstallatie werd opgezet. Het kon beginnen. Wachten, uuuuurenlang wachten, zo leek het. Meezingen met de geluidinstallatie. Angstvallig de hoek van de Kerkstraat/Rijksweg in de gaten houden en dan … Eindelijk verscheen de stoet met voorop een van onze eigen orkesten en daarachter dan de Sint met zijn Pieten. Kippenvel.
Later toen ik in Enschede naar school ging, was het (een beetje vreemd, geef ik grif toe) op de terugweg naar huis een kick om etalages te tellen die in de Sintsfeer waren gebracht. Vrijwel onmiddellijk na de Shellgarage kon het tellen beginnen. Toen nog wel. Links en rechts van de Rijksweg was het aantal etalages nauwelijks te tellen. Zoveel. En allemaal met Pietjes of met een Sinterklaas tussen de aangeboden waren. Prachtig.
Helaas de tijd heeft ook Glanerbrug definitief ingehaald. Het aantal winkeliers langs de Rijksweg (maar niet alleen daar) is drastisch afgenomen. Ze verloren de strijd tegen het grootwinkelbedrijf. Tegen de aantrek­kingskracht van Enschede of Gronau ook. En dat betekent leegstand. Sommige gaten werden opgevuld maar Glanerbrug verandert definitief van aanschijn. Oude en o zo vertrouwde namen verdwenen uit het straat­beeld. Soms stemt me dat droef. Ons dorp verandert te snel. Veel te snel soms.
Tot mijn grote opluchting lijkt onze Goedheiligman daarentegen zijn strijd tegen die schertsfiguur in een slee met rendieren wel te winnen. Het schijnt dat we met z’n allen toch weer meer van Sinterklaas dan van de Kerstman zijn gaan houden. En daar wordt het kind in mij dan wel weer een beetje blij van. Ik zou zeggen:
“Zet hem op Sint! Laat je niet op de kop zitten door die dikbuik!”
Een hele mooie pakjesavond gewenst! Doe er wat aan!